In veel scholen wordt er hard gewerkt. Leerlingen geven het beste van zichzelf, leerkrachten zetten zich elke dag met volle kracht in. En toch… steeds vaker hoor ik hoe zwaar de prestatiedruk weegt. Meer cijfers, meer toetsen, meer vergelijken. Maar minder ruimte om echt te groeien, te zoeken, te ontdekken.

Met deze blog wil ik niet polariseren. Wel uitnodigen. Tot reflectie. Tot een ander soort gesprek.

Wanneer meten de overhand neemt

Alsof meer toetsen leerlingen sterker maakt.
Alsof je motivatie kunt opwekken met een score.
Alsof kinderen groeien van druk.

Wat we nu doen, is de nieuwsgierigheid uit ons onderwijs duwen.
We maken leren tot iets dat moet – niet iets dat je wil.
We meten prestaties, maar missen ontwikkeling.
We willen grip, maar verliezen verbinding.

De intentie is goed – de richting niet altijd

Ik geloof dat de intentie van velen goed is.
De zorg om kwaliteit is oprecht.
De roep om zichtbaarheid begrijpelijk.

Tegelijk zie ik elke dag wat er gebeurt als we alleen focussen op cijfers:
leerlingen verliezen hun vuur, leerkrachten raken uitgeput.

Wat we echt nodig hebben

Wat we nodig hebben, is geen nieuwe meetlat.
Wat we nodig hebben, is een ander kompas.

Een kompas dat richting geeft op basis van nieuwsgierigheid, betrokkenheid, moed en groei.
Onderwijs dat jongeren leert denken, niet alleen doen wat gevraagd wordt.
Dat hen laat falen zonder angst.
Dat laat groeien zonder voorwaarden.
Dat niet vraagt: “Wat is je score?” maar: “Wat heb jij over jezelf ontdekt?”

Vertrouwen én houvast

Dat vraagt om veiligheid én uitdaging.
Om vertrouwen én houvast.

Een goed georganiseerde, voorspelbare leeromgeving waarin leerlingen weten waar ze aan toe zijn.
Waar ze zich uitgedaagd én ondersteund voelen om te groeien.
Dáár gebeurt het echte leren – vanuit verbinding.

Een onderwijs dat menselijkheid centraal stelt

Ik geloof in een onderwijs waarin leerlingen zichzelf mogen worden.
Waar fouten niet afgestraft worden, maar deel zijn van groei.
Waar motivatie van binnenuit ontstaat en leren weer betekenis krijgt.

Wie werkelijk toekomstgericht onderwijs wil, kiest niet voor meer van hetzelfde.
Die kiest voor moed. Voor keuzes die misschien minder meetbaar zijn,
maar des te waardevoller.

Niet alles hoeft meetbaar te zijn om van waarde te zijn.

Tot slot

Dit is geen pleidooi tegen kwaliteit.
Dit is een pleidooi vóór menselijkheid.

Wie controle zaait, oogst weerstand.
Wie vertrouwen zaait, oogst groei.

In gesprek?

Wil je dit gesprek aangaan met je team of in je beleid?
Ik denk graag met jullie mee.